بسم الله...

و اما مقدمه ...

این روزها سالگرد شهادت سید شهیدان اهل قلم  سید مرتضی  آوینی است . در این وبلاگ و وبلاگ قبلی در مورد مظلومیت آسید مرتضی – حتی در بین دوستان حزب اللهی- زیاد نوشتم ....   و البته مظلومیت ایشون ظاهرا حالا حالا ادامه داره حتی  بعد از سر کار اومدن دولتی اصول گرا مثل دولت نهم . ولی دلیل این مسئله چیه؟ چرا شخصی که رهبر معظم انقلاب در عزای ایشون فرموده اند:«از قول من   به خانواده شهید تسلیت بگویید، هر چند خود بزرگترین داغدار این مصیبت هستم». باید این قدر مظلوم باشه. حرف اقا کم حرفی نیست. پس دلیل این مظلومیت چیه؟

و اما مظلومیت شهید...

به نظر من این مظلومیت ریشه در مسئله‌ای بزرگتر داره، این که به طور کلی «فرهنگ» در مملکت ما مظلومه و تا وقتی «فرهنگ» مظلوم باشه ، مظلومیت آسید مرتضی که سهله ، باید شاهد تنهایی و مظلومیت مقام معظم رهبری در این حوزه هم باشیم.

و اما مظلومیت فرهنگ...

 شاید یکی از دلایل عمده این مسئله سیاست زدگی حوزه «فرهنگ» باشه. سیاست زدگی باعث شده که به طور مثال روزنامه اصول گرایی مثل کیهان که در زمان آقای خاتمی نسبت به اوضاع نابسامان فرهنگی شمشیر انتقاد را لحظه‌ای غلاف نکرده بود حال در زمان صدارت سردبیر همین روزنامه در دولت نهم، نسبت به نابسامانی‌های فرهنگی به طرز معنا داری نه تنها شمشیر را غلاف کرده بلکه مهر سکوتی هم بر لب زده است.ظاهرا حوزه «فرهنگ» فقط وقتی در دست مخالفین است اهمیت دارد آن هم به عنوان ابزاری بسیار خوب برای کوبیدن طرف مقابل با انتقاد نسبت به مسائل فرهنگی. و البته واضح است که اهمیت «فرهنگ» از این لحاظ را هم آقایان اصلاح طلب به خوبی درک کرده‌اند هم آقایان اصول گرا.

پ.ن: پست بعدی احتمالا در مورد نحوه مدیریت وزارت ارشاده.